ආකල්ප වෙනසක් ඇති කරන අවුරුද්දක් උදාවේ

ප්‍රතිචාරයක් ලබාදෙන්න

milinda-prashna
2015/12/30 – ලංකාදීප
අප සියලූම දෙනා පසු කරමින් සිටින්නේ දෙසැම්බර් මාසයේ අවසාන දින කිහිපයයි. අවුරුද්දක් අවසන් කරමින් ක‍්‍රමයෙන් සමීප වෙන්නේ ඊළඟ යුගයවටය. විසි එක් වැනි සියවස ආරම්භ වූවා පමණකි. එහි අවසානය වසර 2100 දී සිදුවන විට අද ගත කරන ආර්ථික සහ සමාජ පසුබිම සම්පූර්ණයෙන්ම වෙනස් එකක් විය හැකි අතර එම පරිවර්තනය වැලැක්විය නොහැකිය. එම යුගයේ සමාජ, ආර්ථික සහ සංස්කෘතික පරිසරය පරිවර්තනීය එකක් විය හැකිය. ආකල්ප වෙනස, එම පරිසරය තුළ ඉතාම වැදගත් සාධකය බවට පත් වන්නට ඉඩ තිබේ.

රාජ්‍ය සහ රාජකීයත්ව ආධිපත්‍ය තිබුණේ එදා සමාජයේය. ඉදිරි කෙටි කාලයේ දී එම ව්‍යුහය වෙනස් කර පුද්ගලිකත්වය සහ පුද්ගලික ව්‍යවසායකත්වය ඉදිරියට පැමිණෙන්නට ඉඩ තිබේ. තාක්ෂණය සහ සන්නිවේදනය ඒ වෙනුවෙන් පෙරමුණ ගෙන ඇත. සමාජ ගෝලීයකරණ ලක්ෂණ වල විවිධ පැති එය සාධක සහිතව ඔප්පු කර තිබේ. පුද්ගලයෙකු ගේ හඞ සහ පුද්ගලයෙකු ගේ දැක්ම ඉදිරි දශක කිහිපය තුළ ඉහළටම පැමිණිය හැකිය. එය උපරිමයට ළඟාවන විට ඇවැත්ම සහ පැවැත්ම වෙනස් රාමුවේ එකක් විය හැකිය. දෙසැම්බරය අවසානයේ ජනවාරි උදාවන විට සමස්ථය තුළ තේරුම්ගත යුතු වැදගත්ම කාරණය එයයි.
ඇමරිකාව සහ සෝවියට් දේශය සතුව තිබූ සුපිරි බල ව්‍යුහය ආසියාව තුළ බලවත් ආණ්ඩු බවට පත්විය හැකි බව පර්යේෂකයෝ දක්වන්නේය. එයට සමාන්තරව ඉදිරි කාලය තුළ ආසියාව කැපී පෙනෙන තලයකට පත්වනු ඇත. ශ‍්‍රී ලංකාවේ අනන්‍යතාව සහ ශ‍්‍රී ලංකාවේ උරුමය මෙම ව්‍යුහය තුළ පවත්වාගෙන යන්නට හැකි පසුබිම සකස්වන ආකාරයට රටට තුළ ආකල්ප පරිවර්තනයක් සිදුවිය යුතුය.
වසර 2030 වන විට සමස්ථ ලෝක ජනගහනයෙන් සියයට 88 කට විදුලිය බල පහසුකම් භුක්ති විදිනු ඇතැයි අපේක්ෂා කෙරේ. විදුලිය බලය සොයා ගත් කාලයේ සිට බලන විට මුලූ ලෝක ජනගහනයේ ජීවිත ආලෝකවත් කරන්නට දිග කාලයක් ගතව තිබේ. එය තවමත් අවසන්ව නැත. 1996 දී ලෝක ජනගහනයෙන් සියයට එකකට අන්තර් ජාල පහසුව තිබුණි. 2014 වන විට එය ලෝක වාසීන්ගෙන් සියයට 40 ක් දක්වා පමණක් නොව දියුණු රටවල සියයට 80 දක්වා ජනගහනයක් අන්තර් ජාලය පරිහරණය කරන මට්ටමට තත්ත්වය වෙනස් වී තිබේ. විදුලිය පහසුකම් ලබාගැනීමේ වේගය ඉක්මවා දැනුම සහ සම්බන්ධතා පිළිබඳ අන්ධකාරයෙන් ලෝකයේ ජීවත්වන මිනිසුන් අත් මිදෙමින් පවතින යුගයකි. උදාවන අලූත් අවුරුද්දේ විශේෂත්වය එයයි.

ඉදිරියේ දී සූර්ය බලය බලශක්ති ප‍්‍රභවයන් අතර පළමු තැන ගනු ඇති අතර සෞඛ්‍ය සහ අධ්‍යාපන අංශ විශාල වෙනස් ආකෘති බවට පත්විය හැකිය. ශ‍්‍රී ලංකාව තවමත් මේ ගැන අවධානය යොමු කර නැත. ආගමික සංහිදියාව, ආර්ථික අභියෝග ඉදිරියට පැමිණෙනු ඇත. සටන් පාඨ දේශපාලනය වෙනුවට අවස්ථාව සලකා රට හදන්නට උත්සාහ නොකළහොත් එය පසුබෑමකට හේතු වෙයි.
දුපතක මානසිකත්වය පැත්තකට කර සමාජ ගෝලීයකරණයේ කොටස්කරුවන් වශයෙන් හිතන්නට හැකි ශ‍්‍රී ලාකේය බවක් රටට සැබෑ දුප්පත්කම ඥානය විය හැකි අතර දැනුම ගවේශනය නොකරන සමාජය දුප්පත් තැනක් ලෙස සලකන්නට ඉඩ ඇත. අලූත් අවුරුද්ද උදා වන විට හිතා බැලිය යුතු පැත්ත එයයි.

පැරණි වට්ටෝරු දේශපාලනය සහ සමාජ සංස්කෘතික බැඳීම් ඉතිරි කරගෙන මෙම අලූත් රාමුවට ඇතුළු වෙන්නට හැකියාවක් නැත. ඒවා සහමුලින්ම කඩා බිඳ අලූත් තැනක් හදා ගැනීමද සුදුසු කාරණයක් නොවේ. පරිහරණය කරන මෙවලම් වල සිට සමාජ වටිනාකම් දක්වා වෙනස් වෙමින් පවතින අවකාශය තුළ ශ‍්‍රී ලංකාවේ තරුණ පෙල ඒ වෙනුවෙන් සූදානම් කිරීම ඉතාමත් වැදගත්ය. අලූත් ආකල්ප අවශ්‍ය නමුත් සම්ප‍්‍රදාය තුළ තිබූ වටිනාකම් වලට තැනක් තිබුය යතුය. මේ සියල්ල අභියෝගයකි. අලූත් අවුරුද්දේ තේරුම් තේරුම් ගත යුතු යථාර්ථය එයයි.

හදවත සරසන නත්තලක අසිරිය

ප්‍රතිචාරයක් ලබාදෙන්න

milinda-prashna

2015/12/23 – ලංකාදීප

නත්තලේ දී සරසන්නේ නත්තල් ගහ. නමුත් හැඩවෙන්නේ හිත. දෙව් මැදුරේදී දල්වන්නේ ඉටි පහන්. ආලෝකවත් වෙන්නේ හදවත්. මේ උදාවී ඇත්තේ උඳුවප් මාසය. තවත් දිනකින් නත්තල් අසිරිය ලොව පුරා පැතිරෙනු ඇත. ජේසු සමිඳානන් ගේ උපත කිතුනු භක්තිකයන්ගේ ජිවිතයේ සුවිශේෂී අවස්ථාවකි.ශ‍්‍රී ලංකාවේ එකිනෙකට වෙනස් ආගමික සහ සමාජ පරිසරය තුළ උත්සව නිතර පැවැත්වෙයි. ඒවායේ කොටසක් ආගමික ස්වරූපයක් ගන්නා අතර තවත් කොටස සංස්කෘතික ලක්ෂණ බහුලය. නත්තල් උත්සවය වෙනුවෙන් සූදානම් වන මෙකල නත්තලේ යථාර්තය කුමක්දැයි හිතන්නට ද අවශ්‍යය.

ජේසු තුමන් ලෝකයේ විසූ ප‍්‍රධානම ආගමික නායකයන් තුන් හතර දෙනා අතරින් එක් අයෙකි. ගව මඩුවක උපත ලබා, අල්පේච්ජ ජිවිතයක් ගත කර, නිහතමානීව අලූත් දර්ශනයක් ජනතාව හමුවේ තැබීය. අලූත් යමක් කියන විට නොඑසේනම් ප‍්‍රතිසංස්කරණයක් කරන අවස්ථාවක එය නොතකා සිටින්නට අද මෙන්ම එදා ද වටපිටාවක් තිබුණි. අලූත් දැක්ම දෙස බලන්නේ එය තර්ජනයක් වශයෙන්ය. සෑම ආගමකටම තිබූ අභියෝගය එයයි. ජේසුස් වහන්නේ කටු ඔටුණු පලන්දා, කටු මිටියෙන් තලා කුරුසයෙහි තබා ඇණ ගසන්නේ එහෙයින්ය.

ආගමික නායකයාණන්ගේ දළ පසුබිම එබඳු නමුත් නත්තල සමරන්නේ මහා උත්කර්ෂවත් ආකාරයටය. අද නත්තල වානිජකරණයට ලක්ව තිබේ. නැති තැනැත්තා සමග බෙදා ගැනීම තෑගි ගැනීමක් බවට පත්ව ඇත. දරුවන් දන්නේ නත්තල් සීයා ගැනය. භාණ්ඩ විකුණන්නට ද සේල් ගැන කියන්නට ද සංකේතය බවට පත්ව තිබේ. මේ සියල්ලට සීමාවක් තිබේ. ආගමික සම්ප‍්‍රදායට ඉහළින් සංස්කෘතික ලක්ෂණ මතුවෙන්නට පටන් ගෙන ඇති අතර එය නොඉවසිය හැකි සහ යම් ආකාරයකට නත්තලේ විකෘති ලක්ෂණ පාලනය කළ යුතු බවට අදහස් මතු වෙයි.

මෙම අදහස් නැගෙන්නේ මෙරට පමණක් නොව ලොව පුරා කොතැනක දී පවා ඇසෙන්නේ එම මතයයි. නත්තලේ අරුත අභියෝගයට ලක්කරමින් වානිජ පරමාර්ථ මතුවිම සහ තාවකාලික වාසි තකා උත්සවය සැමරීම අගෞරවයක් බව සලකන්නට ඇතැම් දෙනා නැඹුරු වී තිබේ. එය පිළිගත යුතු කාරණයක් සේ පෙනේ. මෙම ආකාරයට නත්තල වානිජකරණය වුවහොත් අනාගතයේ දී එය සම්පූර්ණයෙන්ම වෙළඳ උවමනාවක් බවට පත්විමට ඉඩ ඇත.

සැබෑ නත්තල කුමක්ද? නත්තල් දිනයේ සිදුවූ දේ වටහා ගැනීමය. ජේසු තුමන් ප‍්‍රකාශ කළේ අලූත් දර්ශනයකි. එම දර්ශනය තුළ දයාව නොතිබූ හදවත් වලට දයාව ද කරුණාව ගැන අසා නොතිබුණ තැන් වලට කරුණාව ද දක්වන්නාහ. දයාව කරුණාව අවශ්‍යව ඇති ශ‍්‍රී ලාකේය ජන සමාජය ද අලූත් ආකාරයට හිතන්නට අවශ්‍යය. නත්තල් ගස, නත්තල් සැරසිල්ල සහ අති විශාල සංදර්ශනාත්මක උත්සව ගැන වෙහෙසෙන ආකාරයටම තවත් හදවතකට උණුසුම් දැනෙන්නට ක‍්‍රියා කරන්නේ කෙසේදැයි හිතන්නට අවශ්‍යය.

නත්තල් ගසක් මිලදී ගන්නා විට එය මිලදී ගන්නට හැකියාවක් නැති දරු පවුල් ගැන හිතන්නට අපට ආත්ම ශක්තියක් උවමනායය. සැරසිල්ල වෙනුවෙන් තමන්ගේ ධනය හෝ ආණ්ඩුවේ ධනය වියදම් කරන විට එම සැරසිලි දැක සතුටු වෙන අය පමණක් නොව එම වියදම වෙන ආකාරයකට යෙදවීමෙන් සතුටු කළ හැකි ජිවිත ඇති බව සිහිපත් කරන්නට අවශ්‍යය. මෙම සියලූ කාරණා වලින් සාක්ෂාත් කළ යුතු ආගමික දර්ශනය විනා සංස්කෘතික ලක්ෂණ හුවා දැක්වීම නොවේ. දර්ශනය යටපත් කරගෙන අනවශ්‍ය දේ ඉහළට නැග වානිජවාදී ගති මතුවෙන විට සීමාවක් ඇතිනව එයට අනුගත වන්නට සමාජයට වගකීමක් තිබේ.

ආර්ථික අර්බුදය ඇති කරන්නේ කොතැනින් ද?

ප්‍රතිචාරයක් ලබාදෙන්න

milinda-prashna

2015/12/16 – ලංකාදීප

අපි කරනවා, අපි දෙනවා සහ අපට පුලූවන් යන වචන වලින් වැඩිම ප‍්‍රයෝජනයක් ගන්නේ ශ‍්‍රී ලංකාවේ දේශපාලනඥයන්ය. එම වචන නාස්ති කරනවා වෙනුවෙන් වන්දි ගෙවන්නේ රටේ ආර්ථිකයයි. එම ආර්ථික රාමුව තුළ ජීවත්වෙන්නට ප‍්‍රයත්න දරන පොදු ජනතාවයි. ‘කරන්නට’ අවශ්‍ය නැත. කරගෙන යන්නට අවශ්‍ය පහසුව ඇති කිරිම ප‍්‍රමාණවත්ය.

ආණ්ඩුකරණය යනු ආණ්ඩුවෙන්ම හැම දෙයම ඉටුකරදීම නොව පුරවැසියන්ට තමන්ගේ දේ කරගැනීමට සාධාරණ අවස්ථාව ඇති කිරීමය. දේශපාලනඥයන්ගේ නියමයෙන් ආණ්ඩුවෙන් ‘දෙන්නට’ අවශ්‍ය නැත. මන්ද අත්‍යවශ්‍යම අවස්ථාවක විනා ජනතාවට සහන දෙන ඕනෑම දෙයකට මිලක් තිබේ. එම මිල වෙනුවෙන් බදු බර දරන්නේ සමස්ථ සමාජයයි. ‘අපට පුලූවන්’ කියන්නේ ද, සමස්ථ ආර්ථිකයම හසුරුවන්නට ආණ්ඩුවට පුලූවන් යන අර්ථයෙන්ය. උත්පාදනයක් කරන්නට පුලූවන්කමක් ඇත්තේ පුද්ගලික අංශයට බව අද ජාත්‍යන්තරය පිලිගෙන ඇති සත්‍යයයි.

මෙම පසුබිම අනුව ශ‍්‍රී ලංකාවේ ආර්ථිකයේ ගැටලූව තරගකාරීත්වයක් නැතිකමයි. කාර්යක්ෂමතාවයේ ගැටලූ සහ ඵලදායීතාව සම්බන්ධ නොසැලකිල්ල බව පැහැදිලිව පෙනේ. නිෂ්පාදනය වැඩිකර සාධාරණ ප‍්‍රතිලාභ ජනතාවට බෙදා දෙන්නට රාමුවක් සකස් කිරිම ආණ්ඩුවේ වැඩ පිළිවෙල විය යුතු අතර තමන් ගැන සිතන, බලය ආරක්ෂා කරගන්නට තතනන සහ පටු දේශපාලන ව්‍යුහයෙන් ඉවත් විය යුතුය.

නිදහස ලබාගත් දිනයේ සිට මෙරට දේශපාලනඥයන් පුලූවන් බව කියමින් කල්ගත කළා පමණක් නොව සෑම මැතිවරණයකදීම සහන දෙන්නට ඇති තරම් පොරොන්දු දෙන්නේය. ලී ක්වාන් යූ මහතා ශ‍්‍රී ලංකාවේ මැතිවරණ යනු නැති සම්පත් වෙන්දේසි කිරීමක් බව කියන්නේ එහෙයින්ය. බලයට පත්වන ආණ්ඩු ආර්ථිකය අනුව පොරොන්දු ඉටු කරන්නට නොහැකි බව තේරුම් ගන්නවා පමණක් නොව ඉතාම අපහසුවෙන් පොරොන්දු ඉටු කර ආර්ථිකය තවත් අර්බුදයට පත් කරයි. දේශපාලනයේ ස්වභාවය එබදුය. දේශපාලනඥයන් කියන සහ ජනතාව සනසන බවට ශපථ කරන ආකාරයට සියල්ල සිදුවිය හැකිනම් අද වන විට රට කේතුමතී පුරයකි.
නමුත් රට තුළ ආර්ථික පීඩනය ඇතිවන විට උත්පාදනය සීමාසහිත වෙයි. රැකියා බිහි නොවේ. බදු බර වැඩිවෙයි. ජීවන වියදම ප‍්‍රශ්නයක් වන අතර අතෘප්තිය සහ අසහනය පැතිරෙයි. අද පෙනෙන්නේ මෙම ස්වභාවයයි. ආර්ථිකය මේ ආකාරයට පවතින්නට ඉඩක් නැත. එක මොහොතක ව්‍යුහය වෙනස් කරන්නට සිදුවෙයි. එය වෙනුවෙන් තද තීන්දු වලට එළැඹෙන්නට දේශපාලනඥයන් තීරණය නොකළහොත් ස්වභාවික විපතකින් එය සිදුවනු ඇති බව සදහන් කිරීම අවශ්‍යය. පොදු ජනතාවට ආර්ථිකය ගැන ඇත්ත කියා ඔවුන් සම්බන්ධ කරගෙන අලූත් ආර්ථිකයක් බිහි කිරීම නායකයන්ගේ වගකීමකි.

ග‍්‍රීසියේ ආර්ථිකය මුහුණ දුන් ස්වභාවය අවබෝධ කරගත යුතුය. ගැටලූ ඇතිවන විට ආර්ථික ප‍්‍රතිසංස්කරණ යෝජනා වූ අතර ඒවා මිහිරි තීන්දු නොවේ. ජනතාව ඉදිරියට ගොස් යථාර්ථය පෙන්වනවා වෙනුවට එම ප‍්‍රතිසංස්කරණ වෙනුවට වෙනස් දෙයක් කරන්නට අපටපුලූවන් යැයි කියා සිටි දේශපාලන පක්ෂයකට බලය හිමි විය. බලයට පත් අලූත් දේශපාලනයට ද උත්තර නැත. මුලින් තිබූ තත්ත්වයටත් වඩා නරක තැනක ඇති ග‍්‍රීසියේ ආර්ථිකයට දැන් කලින් තිබුණාටත් වඩා තද ප‍්‍රතිසංස්කරණ වලට මුහුණ දෙන්නට කැමැති වෙන්නට සිදුව තිබේ.

ආර්ථික ස්වභාව ධර්මය බලහත්කාරයෙන් පාලනය කළ නොහැකිය. සියල්ල තීරණය වෙන්නේ ඉල්ලූම සහ සැපයුම අනුවය. ගෝලීයකරණයට ලක්වූ සමාජය තුළ මෙම ස්වභාවය තවත් සංකීර්ණ බව තේරුම් ගැනීම වැදගත්ය. යථාර්ථය තව දුරටත් සැගවිය නොහැකිය. ජනතාව කරුණු දන්නා පිරිසක් බවට පත්ව ඇති යුගයක ගන්නා තීන්දු වල හොද නරක ඉතාම ඉක්මනින් පැතිරෙයි. එවැනි පසුබිමක දේශපාලනඥයන්ගේ වගකීම එකතු වී සාකච්ඡා කිරිමයි. පොරොන්දු අත හැර ආර්ථික ගැටලූ ගැන පුලූල් සංවාදයක් ඇරඹීමයි. බලය ආරක්ෂා කර ගැනීම වෙනුවට ආර්ථික නවෝදයක් වෙනුවෙන් තීන්දු ගැනීමයි. ඒ සදහා පුලූල් නායකත්වයක් පමණක් නොව එම නායකත්වය තේරුම්ගත හැකි ජන සමාජයක් ද රටට අවශ්‍ය කර තිබේ. අර්බුදය ඇති කරන ලද දේශපාලනඥයන්ට එය විසදන උපාය වෙනුවෙන් මෙහෙයැවෙන්නට වගකීමක් ඇත.

පරිවර්තනයක් වෙනුවෙන් ප‍්‍රතිසංස්කරණය

ප්‍රතිචාරයක් ලබාදෙන්න

milinda-prashna

2015/12/09 – ලංකාදීප

ආර්ථික සහ සමාජය පවතින තත්ත්වයෙන් වෙනස් කරන කාර්යය පහසු එකක් නොවේ. සම්ප‍්‍රදායික රාමුවකට නතුව සිටින සමාජයේ එක් එක් අංශ වෙන් වෙන්ව සලකා අලූත් රාමුවකට යොමු කිරීම විප්ලවීය තීරණයකි. එම තීරණය ජනතාවගේ උන්නතිය වෙනුවෙන් බව ජනතාවට ඒත්තු ගන්වන්නේ කෙසේද? වඩා අපහසු කර්තව්‍යය එයයි. එවැනි අපහසුතාවයකට පසුබිම නිර්මාණය කරන්නේ ගතානුගතික අංශ අයිති කරගෙන සිටින කුඩා කණ්ඩායම් වල බලය බව පැහැදැලිය.

සමාජය තුළ පරිවර්තනකට ලක්විය යුතු ක්ෂේත‍්‍ර එසේ නොවී පැරණි ව්‍යුහ තුළ ඒ ආකාරයටම පවත්වාගෙන යාම අවාසි සහගතය. විශේෂයෙන් තරගකාරී ආර්ථික සහ සමාජ පසුබිමක් තුළ එමගින් ඇතිකරන්නාවූ පීඩනය සමස්ථ ජන සමාජයම අපහසුතාවයකට පත් කරන බව තේරුම්ගත යුතුය. මෙම තත්ත්ව හදුනාගෙන, අලූත් යුගයට ගැලපෙන ආකාරයට සකස් කරනන්ට තැත් කරන විට එකී ක්ෂේත‍්‍ර පාලනය කරන කුඩා කණ්ඩායම් නගන ඝෝෂාව බලවත් එකකි. පරිවර්තනයට නායකත්වය දෙන පිරිස මුහුණ දෙන බලවත් අභියෝගය එයයි. එය අධ්‍යයනය කළ යුතු පැත්තකි.

පෙනෙන ආකාරයට දැනට ගත කරමින් සිටින ක‍්‍රමයෙන් වෙනස් අලූත් පැත්තකට යොමු වෙන්නට කිසිවෙකු සූදානම් නැත. ශ‍්‍රී ලංකාවේ බලශක්තිය, ප‍්‍රවාහනය, අධ්‍යාපනය, සෞඛ්‍ය, කර්මාන්ත, බැංකු සහ සහනාධාර ක‍්‍රම ඇතුළු සියලූ පැති යල් පැන ගිය රාමුවක ගමන් කරන ඒවාය. එම ක‍්‍රම ජාත්‍යන්තරය තුළ පවතින්නට රටට අවස්ථා සම්පාදනය කරන්නේ නැත. අකාර්යක්ෂමතාව හමුවේ ජනතාව ගෙවන වන්දිය බලවත්ය. කරුණු විමර්ෂණය කරන විට පෙනෙන යථාර්ථය එයයි.
රටට අවස්ථාව සම්පාදනය කරන සහ ආර්ථික සමාජ ක‍්‍රමය කාර්යක්ෂම කරන ආකාරයට මෙම පැති නව මුහුණුවරකට යා යුතුය. නමුත් මෙම තත්ත්වය වෙනස් කිරීමෙන් සිදුවන යහපත පොදු ජනතාව දන්නේ නැත.

පොදු ජනතාවට එවැනි යහපතක් අත්පත්වන බව අවබෝධ කරගන්නට උවමනා කරන සන්නිවේදනය සිදුවන්නේ නැත. එයට හේතුව පවතින ක‍්‍රමයෙන් යැපෙන, එම රාමුවෙන් තමන්ගේ අවස්ථා තහවුරු කරගෙන සිටින කුඩා කණ්ඩායමක් යම් වෙනස් කිරීමක් තුළ මහා විනාශයකට මගපාදන බවට භීතියක් ඇති කිරීමයි. සමාජය තේරුම් ගෙන ඇත්තේ මෙම කුඩා පිරිස ඇති කරන ඝෝෂාව තුළ නැගෙන පණිවුඩය විනා දීර්ඝ කාලීනව ලැබෙන යහපත නොවේ. ඒ අනුව ක්ෂේත‍්‍ර තුළ සිටින පාර්ශව වලට අවශ්‍ය ආකාරයට ප‍්‍රතිසංස්කරණයක් කළ නොහැකිය. එම පිරිස පවතින ක‍්‍රමයෙන් වෙනස් වෙන්නට කැමැත්තක් නැත. එහෙයින් ආර්ථික සහ සමාජ ප‍්‍රතිංස්සකරණ ගැන මෙයට වඩා පුලූල් ආකාරයට අවධානය යොමු කීරීම අවශ්‍යය.
විදුලිය ගැන විමසා බැලූවහොත් එහි පීඩනය දැනෙන පොදු ජනතාව වෙනස් විය යුතු පැති ගැන කියනු ඇත. අධ්‍යාපනය ගැන, ප‍්‍රවාහනය ගැන දන්නේ ජනතාවය. බස් රථයක ගමන් ගන්නා මගීහු එහි ඇති දුෂ්කරතාව දනී. දුම්රියක ගමන් ගන්නා පිරිස එම ක්ෂේත‍්‍රය වෙනස් කළ හැකි ආකාරය කියනු ඇත. පවතින අධ්‍යාපන ක‍්‍රමය තුළ යහපතක් සිදු නොවන බව දැන ගන්නා විට දෙමාපියන් පමණක් නොව දරුවන් ද ක‍්‍රමය මගින් අසරණ කර හමාරය. ප‍්‍රතිස්ංසකරණ කළ යුතු එක කෙළවරක සිටය. පහසු පැත්තෙන් පළමුව පටන්ගත යුතුය. සියලූම දේ එකවර කරන්නට උත්සාහ කිරීම තුළ එම ක්ෂේත‍්‍ර වලින් යැපෙන සියලූ දෙනා එකතුවී ප‍්‍රතිසංස්කරණ වැඩ පිළිවෙලට එහෙිව පෙළ ගැසෙන්නට ඉඩ සලසයි. එය ආණ්ඩුවට විරුද්ධ බලවේග පෙළගැසීමක් බවට පත්වනු ඇත.

ක්ෂේත‍්‍ර වලින් යැපෙන කණ්ඩායම් එකවර සම්පූර්ණයෙන්ම අමනාප කරගත යුතු නැති අතර වෙනසක් ඇති කිරීම තුළින් සමාජයට ලැබෙන ප‍්‍රතිලාභ එකින් එක වැටහෙන්නට ඉඩ දීම සාර්ථක පාලනයකට මග පාදයි. පවතින ක‍්‍රමය වෙනස් කිරීම තිත්ත අදහසකි. ඒවා මිහිරි නැති අදහස්ය. නමුත් දීර්ඝ කාලීනව ප‍්‍රතිඵල ලැබේ. සමාජය සම්බන්ධ කරගෙන අලූත් ආකාරයකට මෙම ප‍්‍රතිසංස්කරණ ක‍්‍රියාවලිය කරන්නේ කෙසේදැයි විමසා බලන්නට ද ඉවසිල්ලක් සහ පුලූල් දැක්මක් අවශ්‍යය. නැතිනම් අවසානයේ දී රටට ඉතිරි වෙන්නේ විරෝධතා පමණකි.

හිපොක‍්‍රටිස් ගේ නෙතඟින් වැටෙන කඳුළක්

ප්‍රතිචාරයක් ලබාදෙන්න

milinda-prashna

2015/12/02 – ලංකාදීප

බටහිර වෛද්‍ය විද්‍යාවේ පියා වශයෙන් හැඳින්වෙන්නේ ගී‍්‍රසියේ විසූ හිපොක‍්‍රටීස්ය. දෙවියන් අදහන සහ දෙවියන්ගේ කැමැත්ත බලවත් ආකාරයකට මුල් බැස තිබූ සමාජ ක‍්‍රමයක් ඉදිරියේ හිපොක‍්‍රටිස් වෛද්‍ය වෘත්තියෙහි නිරත වූ අතර ලෙඩ රෝග ස්වභාවිකව වැළදෙන අතර ඒ සඳහා දෙවියන්ගේ බලපෑමක් නැතැයි එළිපිට කියන්නට තරම් හෙතෙම නිර්භීත විය.

ජනතා සුවසෙත පරමාධ්‍යාශය කරගත් මෙම වෛද්‍යවරයාගේ අද්විතීය සේවාව සදාකාලිකව පවතින ලෙස හිපොක‍්‍රටිස් ප‍්‍රතිඥාව වෛද්‍ය වෘත්තියට උරුම වෙන්නේ එහි සුවිශේෂී බව හෙයින්මය. තුන්වන සියවසේ ග‍්‍රීක භාෂාවෙන් තිබූ මෙම ප‍්‍රතිඥාව අද නූතනයට ගලපා ඉංග‍්‍රීසි භාෂාවෙන් සකස් වී ඇත්තේ 1964 අවුරුද්දේ සිට බව සඳහන් වෙයි. ‘‘මම සමාජයේම කොටසක් වන බව මතක තබා ගන්නා අතර සියලූම මනුෂ්‍යයන් සම්බන්ධයෙන් එනම් නිරෝගීන් පමණක් නොව රෝගී වූවන් සම්බන්ධයෙන් ද වගකිමක් ඇත’’ යනුවෙන් එහි එක් වගන්තියකට අනුව දැක්වෙයි.

හිපොක‍්‍රටිස් ප‍්‍රතිඥාවට අත්සන් කරන හෝ නොකරන බවට වඩා වැදගත්වන්නේ මනුෂ්‍යයන්ගේ නාමයෙන් මෙකී උසස් වෘත්තියෙහි ගෞරවය ආරක්ෂා කිරීමය. නිරත ඉතා කැපවීමෙන් සේවය කරන, ශ‍්‍රී ලංකාවේ වෛද්‍ය වෘත්තියෙහි නිතර සුවිශේෂී පුද්ගලයන්ගෙන් ද මෙරට සමාජය අපේක්ෂා කරන්නේ දෙවියන්ගේ බලපෑමෙන් නොව ස්වභාවයෙන් වැළදෙන රෝග වෙනුවෙන් සත්කාරයයි.
මෙරට වෘත්තියෙහි නිරත වෛද්‍යවරුන්ට වරප‍්‍රසාද ලබාදීම ජන සමාජයට ප‍්‍රශ්නයක් නොවේ. නමුත් රජයේ වෛද්‍යවරු වර්ජනය කරන්නට සූදානම් වෙන්නේ වාහන බලපත‍්‍රයක් වැනි නොවටිනා දෙයකටය. සෙසු සියලූ වෘත්තීය අංශ තරමට හෝ එයටත් වඩා ප‍්‍රශ්න වෛද්‍ය ක්ෂේත‍්‍රයට ඇති බව පිලිගත හැකිය. නමුත් වාහන බලපත‍්‍රය සංකේතය බවට පත් විය යුතුද? වෛද්‍ය වෘත්තියේ පියා සේ අභිමානයෙන් සමරන හිපොක‍්‍රටිස් මෙවැනි තීරණ හමුවේ කඳුළු නොහෙලන බවට දිය හැකි සහතිකය කුමක්ද?

ජීවිතයක් බේරා ගැනීමට වෘත්තීය වගකීම ඇත්තේ ආණ්ඩුවේ ද, පුද්ගලික අංශයේ ද යන්න ජනතාව ප‍්‍රශ්න කරන්නේ නැත. කාල වේලාව නොසලකා දවස පුරා අවධානයෙන් සිටිමින් කරන සේවය අගය කරන අතර එය කිසිසේත් සමාන කළ නොහැකි කැපවීමක් වශයෙන් අගය කරන්නට ද මෙරට ජන සමාජය සූදානම්ය. එනමුත් පුද්ගලිකව හිමිකර ගත යුතු වරප‍්‍රසාද සම්බන්ධයෙන් වෘත්තීය ක‍්‍රියාමාර්ග වලට වෛද්‍යවරුන් ප‍්‍රවේශවීම අනුමත කරන්නේ නැත.
වැඩ වර්ජන, විරෝධතා මෙරට සංස්කෘතික ප‍්‍රශ්නයක් බවට පත්ව තිබේ. වෘත්තීය අරගල ඒවා නොතිබිය යුතු ගෞරවණීය සේවා වලට මුහු වී ඇත. වෛද්‍යවරු වර්ජන තීරණයක් ගන්නේ එහි පියවරක් වශයෙන්ය.

වෛද්‍යවරු සමාජයේ කොටසකි. වෛද්‍ය විද්‍යාලයේ අධ්‍යාපනය සපයන්නේ නොමිලේ ආණ්ඩුවේ වියදමින්ය. ආණ්ඩුවට එම වියදම කරන්නට බදු ගෙවන්නේ ජනතාවයි. ඇමරිකාව ඇතුලූ නොයෙක් රටවල් වෛද්‍ය සිසුන්ට ඉගෙන ගැනීමට ණය දෙන අතර පත්වීම ලැබුණ පසු එම ණය ආපසු ගෙවන්නට සිදුවේ. නොමිලේ උගන්වන මෙරට වෛද්‍ය පීඨයේ වියදම් මහජනතාව ගෙවන අතර පත්වීම ලැබුණ පසු බදු සහන සහිත වාහන බලපත‍්‍රයක් ලැබෙන්නේ වරප‍්‍රසාදයක් වශයෙන්ය. රජයේ සේවය කරන අතර පුද්ගලික චැනල් සේවයෙහි නිරත වෙන්නට ද අවස්ථාව ලැබේ.

මෙම කිසිම වරප‍්‍රසාදයක් ප‍්‍රශ්න කරන්නට සමාජය සූදානම් නැත. එපමණක් නොවේ චැනල් වෙනුවෙන් ගෙවා විනාඩියක් දෙකක් රෝග පරීක්ෂා කරන මෙරටට අනන්‍ය ආකාරය ගැන ප‍්‍රශ්න කරන්නේ ද, නැත. මුදල් ගෙවා වෛද්‍ය උපාධිය හදාරන්නට ඉඩ නොදෙන ආකාරයට රට තුළ විශාල මතවාදයක් ද පතුරවන්නේය.ශ‍්‍රී ලංකාවේ ආකල්ප සම්බන්ධ ගැටලූ තිබේ. තුන්වන සියවස තරම් ඈත කාලයක වෛද්‍ය විද්‍යාව මනුස්සකම පදනම් කරගත් එකක් නම් විසි එක් වැනි සියවසේ දී එය එසේ නොවෙන්නට හේතුව කුමක්ද? ගැටලූ ඇති අවස්ථාවල බුද්ධිමත් ආකාරයට ප‍්‍රශ්න විසඳාගත නොහැකිද?